Είναι δύο υπάλληλοι σε ένα γραφείο και δεν την παλεύουν καθόλου!
Ιούλιος μήνας, αφόρητη ζέστη, πολλή δουλειά, όρεξη μηδέν! …
Ο ένας σάλταρε τελείως, και έπειτα από μερικές αποτυχημένες απόπειρες να κερδίσει μία άδεια από το σκληρό αφεντικό
αποφασίζει να λάβει δραστικά μέτρα και να εκβιάσει λίγο την κατάσταση.
Πάει λοιπόν, κρεμιέται από το ταβάνι και αρχίζει να βγάζει περίεργους ήχους.
Μπαίνει το αφεντικό στο γραφείο, τον βλέπει, μένει κάγκελο.
- Τί έπαθες ρε; Γιατί κρεμάστηκες από το ταβάνι;
- Είμαι λάμπα!
- Α, δεν πας καλά εσύ… Πάρε μία αδειούλα, μήπως και ξελαμπικάρεις λίγο.
Κατεβαίνει κάτω ο τύπος και φεύγει.
Τον βλέπει ο συνάδελφος και σηκώνεται και αυτός και τον ακολουθεί από πίσω.
Τον βλέπει το αφεντικό:
- Εσύ που πάς;
- Ε, δεν μπορώ να δουλέψω μέσα στα σκοτάδια!
Subject: Ανέκδοτο – Η λάμπα 
Tue Feb 16, 2010 4:59 am